Jabłka i czekolada [Death Note]

Aurora

Tak, wiem, miałam już nie pisać fanfików. *wzdycha* Ale to było silniejsze ode mnie.
Spoilery całego Death Note.

Jabłka i czekolada

Jabłko i czerwień. Emocje, ukryte, nienawiść.
Raito chowa twarz w dłoniach. Jego głośny, przerywany oddech brzmi jak charczenie zdychającego zwierzęcia.
- Dlaczego nie mogę się uwolnić? On nie żyje, nie żyje, Ryuuku, dlaczego on nie może zniknąć w nicości?
Długie palce burzące perfekcyjnie prostą fryzurę. Szalone oczy, zwężone źrenice, napięta skóra wokół ust.
Ryuuk rechocze, połykając ogryzek.
- Może. Oczywiście, że może. Tylko ty mu nie pozwalasz.
Głuchy odgłos. Krzesło upadłe i trzask drzwi.

*

Near pamięta. Razem z Mello i Mattem czekają w jasnym pokoju. Mello kręci się zniecierpliwiony na kanapie, próbując ukryć podekscytowanie niezadowoloną miną. Matt czyści raz po raz okulary i przeklina pod nosem smugi.
Near bawi się włosami. Nawija kosmyk na palec i odwija, nawija i odwija. Nigdy nie udaje mu się wybierać tego samego kosmyka, zawsze kilka cienkich włosów wysuwa się lub nasuwa, nigdy identycznie, nigdy dokładnie, nigdy idealnie.
Musi ćwiczyć, żeby się udało.
- Przestań! – nagle syczy Mello.
- Co mam przestać?
Mello łapie go za rękę.
- Oddaj mi moją dłoń – protestuje Near. Uścisk chudych palców Mello wrzyna się w jego nadgarstek.
Matt wywraca oczami za lśniącymi szkłami.
Potem Mello nie wypuszcza Neara ani na moment. Nawet kiedy L – całkiem nie taki, jakiego Near się spodziewał, dziwnie chudy, dziwnie dorosły, dziwnie dziecięcy, dziwnie uśmiechnięty i nieco zagubiony w rozmowie, niepewny i daleki – częstuje go czekoladą, Mello nie wypuszcza Neara.

*

Mello nie potrafi nienawidzić niczego oprócz siebie. Nienawidzi tego, że zawsze jest tym gorszym. Nienawidzi tego, że to tylko i jedynie jego wina. Nienawidzi tego, że nie potrafi żyć bez czekolady. Nienawidzi tego, że żyje tylko dzięki i dla ciągłej, beznadziejnej rywalizacji, w której i tak będzie przegrywał w nieskończoność.
Nienawidzi tego, że nienawidzi siebie. Nienawidzi swojej dumy, która nie pozwala mu ani na pracę z Nearem, ani na znienawidzenie go.
Nienawidzi tego, że śmierć Matta jest tylko jego winą.
Nienawidzi tego, że nie potrafi się przed sobą przyznać do tego, że to wszystko, co czuje, nie jest nienawiścią.

*

L czeka. Na co? Nie ma pojęcia. Towarzyszy Raito, nie odstępuje go na krok. Ani na moment nie spuszcza z niego oczu – które są ślepe - shinigami śmieje się w duchu z bezradności L. Jego oczy są ślepe na wszystko, oprócz Raito. Widzi jego sukcesy i jego klęski, które czasem zdają się jednym i tym samym. Widzi jego geniusz, jego błędy, jego szaleństwo i jego spokój.
Widzi, jak inni wygrywają w jego imieniu. Jak Raito upada w jego imieniu.
Nie wie, co go przy nim trzyma. Wola Raito czy jego własna?
Czasem ma wrażenie, że są dwiema stronami tego samego medalu, związanymi ze sobą w nieskończoność bielą i czernią, dobrem i złem.
Czasem wie, że są jednym.

***

Sprawiedliwość urodziła się ślepa, przekonana o swojej nieomylności. Jej waga nigdy nie była w stanie odróżnić prawdy od fałszu. Ani jabłek od czekolady.

merrik

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!
Ororko!
Ja już wyraziłam swoją opinię na ten temat.
To jest mru.
(:

Noelle

Okai-gazaimas!
Shocked

Suminasen! Suminasen...
Shocked

Po całych internetach szukałam ze świecą fanfików do Death Note, a tutaj: proszę Exclamation

Taki los spotyka takich małych niewdzięczników ja, co się włóczą i szlajają, zamiast na matczyźnie posiedzieć jak na dobrego forumiaka przystało.

E... To może teraz cosik o opowiadaniu... Lubię paring L/Raito, a nie lubię Near/Mello. Pół na pół. Ale Ryuuk i jprodukty spożywcze przeważa moją szalę subiektywności. Na plus, bo na co by innego? Anime obejrzałam całe(spojlery mi nie straszne!), chociaż po śmierci L. to już nie było to samo... Near miał szczęście i tyle Twisted Evil

Gorzej z mangą... Brat kupił mi na urodziny pierwszy tom. Dalej będzie gorzej, no bo, bądź co bądź, takie hobby mangowe jednak jakiś tam nakładów pieniężnych niestety wymaga.

A jak napisane? No jak ma być napisane, kiedy tu już fanfikowe fachowce siedzą, dobra robota, jak prawie zawsze! Do gustu przypadła mi mowa nienawiści Mello.

No i to co zwykle...

Ejoooo - co tak krótko! Wink

Natalia Lupin

Niewiele rozumiem, ale bardzo się staram! To, co zrozumiałam, szalenie mi się podoba! Szczególnie ostatnia cząstka Smile

I to, co Noesi!
I to zdanie z czekoladą. Prawdopodobnie to jest jedyna rzecz z całości, którą zrozumiałam, tak jak powinnam była Smile

Ale powtarzam, że bardzo się staram i moja edukacja w sprawie DN postępuje.
Dla mnie krótkość ok. Zwięzłe i mocne.
Tylko... 'Upadłe krzesło' brzmi dosyć jednoznacznie (a to rozwiązły mebel!), a 'Oddaj mi moją dłoń'... przepraszam... /chichocze/ Czy on ją mu wyrwał w przegubie? No przepraszam, po prostu... nie mogę przestać się śmiać...!

Ori, ja ci ogromnie dziękuję za ten ff! To było to, czego pragnęło moje serce!!!
/stokrotne całusy/