Kobiety mojego życia

Angel

Kolejna miniatura, gorsza, bo zaczełam trzeźwieć.

Kobiety mojego życia*

On miał dość. Nie dość, że kobiety brały go za hipisowatego, to jeszcze bezczelnie go podrywały. A potem.... potem było najgorsze. Nie mógł nad nimi zapanować. Ciągle od niego chciały czegoś, i on poświęcał się, aby spełnić jej potrzeby. Nie miał nigdy nikogo na jedną noc. Kiedy Eloise zaciągnęła go na wytworne przyjęcie zgodził się. Narzekała, że jest nudny dla innych gości. Wtedy przekształcił się w duszę towarzystwa. Sypał dowcipami z rękawa, prawił komplementy nie znanym kobietom, zadziwiał mężczyzn zimną krwią. Pamiętał jaka była... blond włosy, drobna, i brązowe oczy, niczym ciemne piwo... gdy Hyacinth namówiła go na dyskotekę, to zgodził się. Na tej dyskotece Hyacinth oznajmiła mu że jest lesbijką, i odeszła z Felicity. Wtedy po raz pierwszy się porządnie upił. Tak z kacem porannym. Ale kacowi przeszkodziła jedna rzecz, silniejsza od tego: wyrzuty sumienia. Poznał tam pierwszą kobietę na noc. Nazywała się Penelope. Gdy spotkali się trzy lata później rzucili się sobie w ramiona, jak gdyby od ich rozstania minęła jedna noc. Nigdy nie zapomni jej widoku: trochę delikatniejsze od idealnego ciała ciało owinięte w prześcieradło, białe jak śnieg, i brązowe włosy rozrzucone na tymże prześcieradle, oraz oczy, brązowe, pytające „co dalej z nami będzie?”. Trzy miesiące później zerwała z nim. Dla jakiegoś lowelasa wyjechała do Szkocji. Podobno był spokrewniony z willami – choć to był mężczyzna! Po tym wszystkim on popadł w rozpacz. Po nocy niepamietał nic, tylko urywki filmu, filmu pornograficznego, dzikiego seksu z trzema dziewczynami, w wieku 17, 19, i 23 lat...chyba któraś z nich zaszła w ciąże, ale nie był pewien która. Tak czy owak, zawsze czuł się winny, po jednej – lub też pierwszej nocy. Ale prawdziwe nieszczęście nastąpiło gdy pewnej nocy wypił za dużo... o wiele za dużo...
„Valery, co mu się dzieje? To nie możliwe, żeby był orgazm!”
„Masz racje, Monica. Za długo. Zdecydowanie.”
„O Boże! Patrz! On się zmienia!”
„Masz jakieś zwidy”
„AAA!!!”
Ten przeraźliwy krzyk będzie go dręczył do końca życia... i widok nad ranem, po zachodzie księżyca dwóch zmasakrowanych ciał...

Być może jest gdzieś jego dziecko. Myśli czasem o nim. A przy najmniej myślał, dopóki nie dowiedział się, ze zmarło przy porodzie. Przyjął to ze stoickim spokojem. Dowiedział się też, że dziecko to było dziewczynką.

Nie ma co ukrywać – Remus Lupin nie miał szczęścia do kobiet.

*A mniam mniam! - No dobra, niechże wam będzie, zmieniłam.

.

Kira

No cóż... przyznaję, że jestem... w szoku. Tak. W szoku. Takim, że aż siem nie mogę wysłowić. Wypisać, znaczy się. Niech mię ktoś wyręczy Laughing

Aurora

ee, no ten...
Przydałaby się beta. Te 'koiety' brzmią jak koje Wink

Istotnie, przerażająca wizja. Ech, Remus taki rozwięzły?... I mu dziecko zmarło, hm...

Maggie

Erm... No tego...
Wolę "Koniec wojny"
To jest zbyt makabryczne i oderwane od prawdopodobieństwa. Chociaż w końcu to Lodówka Trolla Świreusa.

Hekate

A-ha, wyjęłaś mi to z ust, Meg! Usiłuję skomentować to opowiadanie od rana, ale jakoś nie mogę. I faktycznie "Koniec wojny" jest dużo, dużo lepszy. Zarówno treściowo jak i stylistycznie.

W wypadku "Kobiet..." - ok, na moje można z Remusem zrobić wszystko, taką wersję wydarzeń też jestem w stanie przyjąć. O ile jest dobrze napisana. A to opowiadanko, czy raczej miniaturka, jest słabe. Po prostu. Może Endżelka zwyczajnie tematyka przerosła.

Maggie

Zgadzam się w zupełności. Takie takie... no tego... do szuflady i poprawić.

PS: Hekate, wiesz że ja się boję Twojego avatara?

Hekate

<offtopic> Łojeju, dlaczegoż? Te oczki takie... trupie... hehehe. To chyba przez "Szafę" Ori Wink

</offtopic>

Maggie

Offtopic Chyba rzeczywiście dlatego. Brrr!End of Offtopic Wink

Angel

Hekate

Dobrze, nie będziemy Smile

Wódka z szampanem nigdy dobrych efektów nie dawała.

Angel

Wiem, trzeba będzie spróbować innej mieszanki... W końcu w "Końcu..." piłam szampan z sokiem pomarańczowym, colą i lodem. Cholernie moczopędne, ale mniam!

Hec

Angel, wspaniałe! Ociekające makabrą, naiwne, pretensjonalne, banalne...aaaach! Serio, bardzo mnie urzekło, takie rzeczy mogłabym czytać bez przerwy. Pewnie dziewczyny maja racje co do tego, że miniaturka nie należy do najlepszych, ale w połączeniu z tematem to mnie właśnie w niej czaruje.

Suuuper, zioom Very Happy

blaidd · Wysłany: Sob 17:37, 04 Mar 2006 Temat postu:

Hahahahaha!!! Rechotałam co chwilę! Nie wiem, czy słabe, czy nie, mi się podobało. Dialog dwóch kobiet na końcu rozbawił mnie straszliwie i próbowałam powstrzymać to rozbawienie, kiedy przeczytałam o dwóch zmasakrowanych ciałach... A potem o dziecku, które nie żyje. Ale nie mogłam! Może to w tym tkwi ta słabość? A może to jest właśnie siła Twojej miniaturki, Angel.
W każdym razie, z lekka szokujące. I nie mam tu nic do rozwiązłości remusowej. Aż taki rozwiązły to nie wyszedł Wink

Angel

Ja nie wiem, no, ale dopiero teraz rozumiem, jakie to masakryczne... obiecuje, że nigdy więcej nie będę pisała, jak będę w stanie wytrzeźwiającym!

Bo marne to, i zupełnie nie moje. to tak, jakby kac chciał się zemścić na mnie, za to, że nie moge mieć bólu głowy, etc.

Po prostu, to jakby kac moja reką pisał.

A i mam taki humor, że zmieniam nazwę na kotlety. Może bardziej adekwatna.

Noelle

Też tak myślę.

Dwie kobitki przerobione na kotlety.

<nie podobało się>