Taki tam sobie sen :)

Natalia Lupin

Ulubionym koszmarem Agelizy jest to, że któryś ze znajomych przychodzi na staż do jej szkoły i wyrywa ją do odpowiedzi, a ona nic nie umie... Dramat Very Happy

Mi na koszmary pomaga Łowca, a mój najgorszy to Beatrycze. Zimno mi do tej pory, jak ją wspomnę. Otóż...
Spałam u siebie na tapczanie, takim z otwieraną klapą. Nagle przyszli jacyć ludzie z torbami, więc wstałam i stanęłam z boku. Podeszli do łóżka i otworzyli je, a ja zobaczyłam trzy gnijące trupy. Oczywiście zrobiło mi się słabo i trochę zaczęłam histeryzować, ale oni tylko załadowali je do czarnych worków i odeszli. Nagle znalazłam się w jakimś szpitalu, a na łóżku na kółkach przede mną leżała kobieta z tapczanu i patrzyła na mnie oczami jak czarne lufy, i uśmiechała się przegniłymi ustami... patrzyła prosto na mnie i wiedziałam, że mnie nienawidzi i na pewno się zemści, więc rozpłakałam się i uciekłam, a ktoś mnie złapał i utulił...
To nigdy nie pomogło. Teraz zapomniałam, ale czasem nadal się boję Sad

Nawet nie wiecie, jakie to było... wewnętrznie paraliżujące :scream:

Ceres

Mnie się nigdy takie rzeczy nie śniły... Jak byłam młodsza, to mi się śniło, że chodziłam po rusztowaniach, a pode mną była przepaść. Zazwyczaj kończyło się to upadkiem... Rolling Eyes

Jak można się domyśleć, miałam koszmarny lęk wysokości.

A teraz... ekhm... Embarassed

Obecnie ciągle mi się śni, że jadę samochodem bez prawa jazdy, i łapie mnie policja. Zawsze na tym samym rogu. A nawet jeszcze kursu nie zaczęłam.

Aurora

A mój najgorszy koszmar, który się kilkakrotnie powtórzył, związany jest z przeprowadzką do tegoż domu. A się przeprowadzałam... Uo, koło 10 lat temu.

Zawsze zaczyna się tym, że jestem mała, śpię z mamą w dużym pokoju, ale jednak nie mogę spać. I pojawia się jakiś taki dzik, mi sie zawsze kojarzył z diabłem tasmańskim. I ten dzik chce nas zabić...
I kiedy myślę, że coś nam zrobi, pojawia się biały anioł i dzik znika.

To jest pierwsza część. Bo ten sen nigdy mi się nie przysnił jako całość.

Następnie znowu jestem w pokoju, w łóżku, chowam się pod kołdrę, bo przyszedł koń. Ohydny, gnijący koń, białe żebra prześwitują mu przez skórę.
Ja się chowam, bo ten trupi koń chce mnie zabić, ma białe oczy i rży przerażająco...
Ale to nie koniec... Wtedy widzę wujka, jak kiedyś zabijał konia i wsadził mu do brzucha tego diabła. I ten diabeł rozrywa brzuch tego konia, tego konia-zombie i zaczyna szaleć. Chce nas zabić i w ogóle...

A ja zaczynam wrzeszczeć i się budzę z krzykiem.
Nienawidzę tego snu.

Albo inny koszmar. Też przeprowadzka.
Przeprowadzamy się, a u babci zawsze była taka tacka z ogromną ilością leków (dziadek jest cukrzykiem). I my tę tackę przez lufcik (którego już nie ma) wyciągamy. Ale na parkingu ktoś ją nam kradnie i daje Gollumowi jakieś leki. A on potem zaczyna mdleć i wymiotować i umierać.
Następna scena, to jesteśmy w domu. W małym pokoju jestem - Maciek śpi w łóżeczku, a ja na innym łóżku. I wchodzi Złodziej (Złodziej to jedna z najbardziej przerażających postaci w moich snach). I ona ma tę niebieską tackę i daje Maćkowi leki, bo mnie nie widzi.
Ale ja wtedy wstaję i rzucam sie na niego, ale on ma pistolet. I grozi, że Maćka zabije, jeśli nie będę cicho.
A ja zaczynam się drzeć, taca mu wypada i też budzę się z krzykiem...

Albo inny sen - jeżdżę sobie rowerem, a tu ogromne, dzikie psy za mną lecą i chcą mnie ściagnąć z roweru, brrr...
Po obejrzeniu Parku Jurajskiego powtarza się koszmar z ogromnym deszczem w B-gach i chodzącym po ulicach tyranozaurem. I raptorami próbującymi się dostać do domu babci. A ten sen zawsze kończy się tak sao - T-rez wciska łeb przez balkon, obwąchuje wszystko... i idzie dalej. A i tak budzę się z szumem w uszach.

Koszmarów nienawidzę szczerze. ALe śnią mi się coraz rzadziej, z czego jestem zadowolona.
Chociaż czasem mi brak tego dreszczyku emocji...

Dominika

Teraz rzadko śnią mi się koszmary, raczej jakieś irracjonalne sny... Ale kiedy byłam mała, śniłam nieustannie, że jakiś wielki gad (dinozaur?) wejdzie do domu i cały go wypełni i dla nas nie będzie już miejsca i umrę... Albo że jestem w małym pomieszczeniu, którego ścianu cały czas się przybliżają (nie, nie mam klaustrofobii Wink

) i zawsze, kiedy ma dojść do zgniecenia ja się budzę.

Freeze

Zazdroszcze Wam snów. Ja jestem a-normalnie pokręcona, więc i sny mam dziwaczne. W jednym jestem pomaranczą, a w drugim goni mnie wielka poduszka. Normalne?

Angel

Ech, ludzie, skąd ja znam ten węwnętrzny paraliż???!!! Ech.

A mi się ostatnio nic nie sniło, znaczy, z koszmarów, ale jak czytam wasze, to chyba będzie mis ise dzisiaj jeden snił. Chociaz ie wiem. Mam Łapacz koła łóżka.

A nie chodzi o to, że koszmary sa straszne. one oddziałowują bardziej na psychologię - dlatego są takie.

No bo, czy gdyby była az taka jakas masakra, to przerazilibyście? Nie. Bo to koszmar, i nic wam sie nie stanie, fizycznie raczej (chyba, że jesteście lunatykami i wyskoczycie przez okno, albo co, albo normalnie spadniecie z łózka i złamiecie rękę) Bo, na jawie boimy się o własne zycie, we śnie... We snie są najlepsze psychologiczne horrory. i taka jest prawda.

O. Wypowiedziałam się trochę. Tak w-skrócie-nie-w-skrócie.

I chwatit.

edit:Powoli mi się przypomina sen dzisiejszy. Coś z Sailor Moon, i Hotaru. Chyba przez licytację, jedną, której nie wygrałam.

Indygo

Psychologia to (cytując za słownikiem wyrazów obcych PWN) nauka badająca powstawanie i przebieg procesów psychicznych, zajmująca się opisem i analizą cech psychicznych człowieka oraz regulacją jego stosunków z otoczeniem, mogą Ci co najwyżej na psychikę oddziaływać.

Ceres

Krukoni... Nie, żebym była dużo lepsza. Very Happy

No nieważne.

Mnie się ostatnio nauczyciele śnili. Najpierw moja matka przylazła do szkoły jęczeć polonistce, żeby mi postawiła 5 (na szczęście nie zrobiła mi tego obciachu w życiu prawdziwym. Uff...), a potem jakaś dziwna godzina wychowawcza, na którą przyszła matka mojej koleżanki.

To jest chore, jak na mnie działa matura.

Aurora

Najczęściej w moich snach poajwia się pani P. - wychowawczyni i polonistka.
Oł Gott, i najczęściej to marudzi mojej mamuśce, ze jestem taka mądra, a coś-tam-coś-tam (że nie nauczyłam sie innego fragmentu Pana Tadka, czy coś). I zawsze wtedy ja dostaję szału, opryskliwie jej odpowiadam, a ona czuje się urażona-obrażona.

Ale najcudowniejszy sen z nauczycielką to ten, jak rzucałam chemicę spaghetti Damiana! Achh... mieliśmy przynieść spaghetti do szkoły, ja nie wzięłam, ona była 'zawiedziona', Damian miał dwa, to mi pożyczył i ja w nią tym spaghetti z czerwonym sosem rzucałam! Pięęęękny sen...

Remusek17

ohhh
jakbym tak chcial niektorych porzucac spagetti chocby we snie Razz

Aurora

A dziś mi się śnił sen, w którym ja, Bartek i różne postyaci z książek wylądowały w moim wyobrażeniu Ithilien, gdzie nam wbijała szpilki facetka od wuefu, wyglądająca, jak Arwena.
Lubię takie sny lekarsko-szpitalne, bo nie ma w nich krwi. Ale kontynuując - wbijała nam szpilki - w poliki, ręce (szukała żył), brzuch, nogi, w wielu miejscach - i to niby mieliśmy coś przez to dostawać. I ostrzegała, że potas boli.
Bolał. Straszliwie. Czułam, jakby coś chodziło tymi żyłami, a potem mi zdrętwiała lewa ręka.
Wiec sie wkurzyłam i wyrwałam te szpilki. Ale ręke miałam nadal zdrętwiałą.
Potem chodziłam po szkole i wyrywałam im szpilki, w sklepie byłam - żeby kupić lody, ale facetka nie chciała sprzedać, bo wyrwałam igły.
Potem znów byłam w szkole, w sali od religii, i wyrywałam szpilki Damianowi. I byłam tam facetka od wuefu i facet od religii. I kazali nam te szpilki wbijać...
I uciekliśmy do cukierni. I nie pamiętam dokładnie o co chodziło - ale coś tam też się kłóciliśmy...

Ach, piękny sen. Jak ja lubię sny w których odzwierciedla się stan fizyczny mojego ciała - dlaczego niby miałam zdrętwiałą rękę i czułam ból? Bo poszłam spać z gumką do włosów zaciśniętą na ręce, przez którą onać zdrętwiała.

A sny ze szpilkami, heh. To chyba jakieś wewnętrzne pragnienie samookaleczania. Jak byłąm dzieckiem, to zawsze mi sie śniło, że mi skórę obcinali. I to wcale nie było straszne...

Kira

Mnie to chyba dłuższa samotność na mózg pada. Dzisiaj śnił mi się wielce zagmatwany sen, w którym ogólnie chodziło o to, że moje liceum było Hogwartem i dyrektor owej szkoły, czyli nie kto inny jak ojciec Rydzyk, wymyślił by znów urządzić Turniej Trójmagiczny, uczniom kazano - w samej bieliźnie - szyć dla zawodników stroje, a jedyny znany mi z twarzy nauczyciel, Severus S., kazał mi "tak dla podniesienia sprawności" bujać się na lianach w scenerii żywcem wyjętej z Parku jurajskiego. Kofffmar Very Happy

Ceres

Z HP to mi się ostatnio śniły zakupy z Moly Weasley. Dziiiwne to było.

Remusek17

ja tam prawie nie mam snowe z HP
ostatnio sniły mi sie jakies Rosjanki-pilotki
ja lecizalem plonącym samolotem ktrory sie rozbil w ich wieze
heh

Aurora

Dziś mi się śnił R.!
Och, jakie to wszystko w snach jest proste...
Szłam gdzieś i go spotkałam. Też tam szedł. Więc szliśmy razem. I rozmawialiśmy.
Był tak oszołomiony mą inteligencją i urodą, że aż zaprosił mnie na kolejne spotkanie Wink

Koniec snu

A kiedy indziej mi sie śniła kontynuacją snu ze szpilkami. Albowiem z panią od gegry mieliśmy wycieczkę, nie wiem, gdzie. I był tam jeden z lekarzy-od-szpilek.
Mieliśmy gdzieś wysoko wchodzić po schodach, które potem przechodziły w taką listwę. Wszyscy weszli, tylko ja się bałam. Więc zostałam.
I tamten lekarz-od-szpilek kazał mi wyciągnąć prani pani od gegry, i ja potem dałam to reszcie klasy, którzy byli tam na górze i oni mieli to rozwieszać, huhuhuhu!

Albo sen brokebackowo-filmowy.
Byłam u Gosi, która miała gdzieś jechać, zeby się uczyć. Znaczy, ja miałam się uczyć do konkursu. I tam zostało jakieś dziecko, co miało na imię Max i nim się opiekował Zach. Poza tym, byli tam wujek i ciocia Gosi. Nie pamiętam, kto grał ciocię, ale wujkiem był Gerard Depardieu.
I Gerard miał popełniać samobójstwo i skakać z balkonu, ale ciocia chciała skoczyć za niego, jednak to on skoczył. Wszyscy myśleli, że umarł, ale on schował się za drzewem i musiał oglądać swoje rozbierane zdjęcia leżące na trawniku (?!). Ciocia lamentowała.
Jednak wracając do Zacha i Maxa - Max miał ze 6 lat, a Zach...
No, zgadnijcie, KTO grał Zacha?!... Tak, nasz kochany Ennis Del Mar, czyli Heath Ledger!
I ja jak zobaczyłam Zacha-Heatha, to nie mogłam się uczyć. Rozmawialiśmy ze sobą, takie tam, serducho w gardle, a tu przybiegł mały Max, bo coś mu się stało.
I pan opiekun Zach-Heath przytulił tak po ojcowsku, tak pięknie, że aż łzy się w oczach zakręciły, małego Maxa.
I tą sceną przytulenia skonczył się film-sen. I przez dłuższy czas w moim umyśle widniał plakat tego filmo-snu z Heathem przytulającym Maxa. Taki ciemny, jak obrazy Rembrandta, widać kawałek małego Maxa, jego figurę wtuloną w opiekuna-Heatha-Zacha... A sam Ledger - jego twarz na pierwszym planie, przyciemniona, tylko jaskrawo niebieskie oczybez źrenić, pełne łez, błyszczą z plakatu...
Ach... *rozpływa się*