Mgła

smagliczka

Dzisiaj - w przypływie czegoś nieuchwytnego…

MGŁA

Nadleciała rano z brzaskiem –
słońca.
Gdy oczy me, przez noc nieprzespaną,
z utęsknieniem wypatrywały końca.

Otuliła rześkim powiewem –
nadzieją.
Gdy chciałam stąd uciec, nie istnieć,
a teraz me oczy się śmieją.

Opadła spokojnie jak kołdra –
marzenie.
Na mnie, na ciemność, świat szary,
na całe moje zwątpienie.

Skąpała wszystko w swej bieli –
subtelnej.
Kiedy myślałam, że barwy już znikły,
lecz znów wszystko jawi się piękniej.

Jest zaledwie westchnieniem –
mijaniem.
I choć się niebawem rozwieje,
to wróci… z następnym świtaniem.

Kira

O, jaki śliczny wiersz! Bardzo ładne rymy, bardzo ładna konstrukcja i bardzo ładny temat (od razu przyszedł mi na myśl Poranek Griega Razz

). Oby Cię częściej nachodziło to coś nieuchwytnego ^^

Aurora

Ojej, Smagliczko, jakie to melodyjne!... I te rymy, takie naturalne, niewymuszone. Naprawdę nieuchwytne Smile

Zaheel

Żeczywiście bardzo nierealny, ale mimo mnóstwa emocji, które tutaj widze jest bardzo spokojny. Kojaży mi się z jakimś magicznym zaklęciem, które zazwyczaj przychodzi o brzasku i zabiera nam cudowne chwile nocy.

Nightwish · Gość

No więc... ekhm... zazwyczaj nie przepadam/ irytują mnie rymowane wiersze. Ten jednak właśnie stał się wyjątkiem bo jest wyjątkiem <nie no, sensownie mi wyszło Very Happy

> podoba mi się styl pisania.. lekkie niesamowicie, białe i ze słońcem rażącym ciepło w oczy. I to przeniesienie jadnego wyrazu do następnej linijki i do niego rym.. hm... ślicznie. No i jedna rzecz- bez rymów na przymus- no ja właśnie nie trawie jak ktośpisze coś tylko dlatego, bo to się rymuje do poprzedniej linijki. Piszesz dokładnie to, o chcesz powiedzieć, bez dobierania rymujących się, niepotrzebnych słów. To udaje się niewielu. Gratulacje

smagliczka

Hmm...

... cieszy mnie przeogromnie, że się spodobał wiersz. Jak powiedziałam, rzadko, niezwykle rzadko mam wenę na poezję - zdecydowanie nie jestem typem wierszoklety. A ten przyszedł jakoś tak sam z siebie (to się ponoć nazywa natchnienie) i właściwie sam się napisał. Bez specjalnego zastanawiania się nad szczególami - bo chyba tak w zasadzie powinno się pisać (nie wiem). Rymy wyszły same z siebie. Osobiście nie zawsze łapię poezję bez żadych rymów. Ja na przykład lubię gdy pojawiają się takie, stanowiąc swego rodzaju lepiszcz spajający wszystko - niekoniecznie musi być on ordynarny, jak Najt zapewne nazwałby rymowanki do poprzedniej linijki. Nie, za takimi również nie przepadam, bo brak im jakiegoś polotu.

Uwielbiam wiersze z przeniesieniami (to chyba widać Razz

), oraz te pozornie nieuporządkowane, w których rymy są tak delikatne, że na początku niezauważalne... ale nadają rytmikę.

Nie umiem pisać... lecz czasami najdzie mnie jakiś Wen nieuchwytny i ulotny, lekki.

Szkoda tylko, że tak rzadko.

Ale cieszę się, że jak już przychodzi, to plecie coś, co podoba się także innym.
Bardzo mi miło. Very Happy

Nightwish · Gość

No wuaśnie. Nie powiem ci żebyś pisała więcej wierszy, bo wiesze na siłe to nie wiersze. Rymowanki do poprzedniej linijki nie są złe, jeśli te dwie linijki mają sens, ładnie brzmią a nie są słowami dobranymi do rymu i dopoero do rymu dobierana jest treść. Na przykład rym typu "skaczą po trawie baranki bo te baranki są Hanki"