XVII

Noelle

Wrzucam jak leci. Muszę to mieć gdzieś w jednym miejscu, gdy, mając zarekwirowany PC, żebrać muszę, i tułać.

XVII
dla M.M. - hyh, znów okazjonalny

siedemnaście mieć lat
a raczej
siedemnaście już być lat
to jest taki
przedsmak
szczypta szczypt

tego co być może
ale niekoniecznie
może jednak

siedemnasty kroisz tort
proszę nie udław się tortem
jeszcze przez długi czas

kamyk

kamyk jest mały i szary
i szorstki ale
kąsa tylko wzdłuż krawędzi
[taka jest kamienna
natura skał]

a kiedy ktoś go kopie
to nic go to nie obchodzi
gdy wpada w czerwone wody

zemści się krwawo
v jak vandetta
w sandale

pozwól mi
wierszyk paramiłosny na poprawę humoru

nasze usta pozostają martwe
jakbyśmy zapomnieli
że służą nie tylko do
gadania

mówisz dużo za dużo
żeś do szpiku kości
każda cząstka ciała
zła i zgorzkniała

ja jednym słowem
jednym słowem
wszystkiemu temu
przeczę

że ja się nie znam
odpowiadasz

a przecież gdybym miał
praktyki i certyfikat
master of arts in love
to byś mnie przecież
nie chciała

więc
pozwól mi kochać cię
niekonstruktywnie

pozwól mi kochać
kochać
kochać

o nic więcej nie proszę
nie proszę
nie proszę

fraszka na szczęście

popłyńmy na Wyspy Szczęśliwe
to tylko pozornie daleko
popłyńmy ty i ja i miliony
pani kapitan;

tak mawiał mój pierwszy kochanek
nim popłynął przez nurty i fale
nim odpłynął sam z milionami
by utonąć wśród złotych kropel
porzuconej herbaty

mówił drugi:
szczęściem jest szczerej zaznać
sympatii
satysfakcji
i smutku

miłość rozkosz rozpacz
rzuciłam mu w twarz
i rzuciłam go całego

teraz z gronem amantów
jestem ciuciubabką
bawimy się codziennie
w udawane szczęście