 Wysłany: Pią 21:01, 09 Sty 2009 Temat postu: |
|
| Zawsze mnie zachwyca umiejętność opisywania tak pozornie [!] zwyczajnej chwili w taki sposób. Magia. | |
| Wysłany: Wto 22:36, 08 Lip 2008 Temat postu: |
|
| Ja mam wrażenie, że to jedna z Chwil. Takich Chwil, kiedy człowieka opanowuje zachwyt nad tym, co Właśnie Się Dzieje. Kiedy czytam "Nierzeczywistość", przypominają mi się moje wieczorne powroty. Do domu. Za świadomością, że jestem wolna, mam czas, że wieczór taki piękny (gadam jak ten słowik z wierszyka Tuwima). | |
| Wysłany: Pią 20:57, 04 Lip 2008 Temat postu: |
|
OHMG  
To są właśnie takie wiersze, jakie mój dziadek chce, żebym pisała. Te "prawdziwe": nie dość, że ładnie rymowane, to jeszcze z sensem! Moich wyszprotek dziadzio nie uznaje, heh 
Co ja tu widzę? Uroczo opisany opis zapadania zmroku. W stylu dawnych mistyków, z wplecioną nierzeczywistostością, choć przecież sceny tak swojskie. No i... 
...ładnie by się recytowało. |
|
| Wysłany: Śro 15:24, 12 Mar 2008 Temat postu: Nierzeczywistość |
|
| Nierzeczywistość
Nierzeczywistość Cień rozlewa granatu atrament W uliczkach tchnących jeszcze dnia ciepłem Podwieszony nad głową kołysze się firmament Chłodem swym całując drżące powietrze… Nie… rzeczywistość? Rytm kroków spod stóp mi umyka Na skrzydłach szelestów matowym brzmieniem A w bańkach latarni dzwoni muzyka Płynąc pod powiekami świetlistym strumieniem… Nierzeczywistość Ostrze sierpa nad widnokrąg wzlata Gasząc inne barwy samo srebrem się pyszni Tam horyzont z kosmosem na wieczność się splata Soczysta mglistość zasnuwa mi myśli… Nie Rzeczywistość Cisza przemawia niemym zachwytem O słodkiej szarości szeptem kamieni W niej zmierzch ciężkim opada grafitem Gęsto tkane niebo dotyka ziemi… 10 marca 2008 Warszawa – Stare Miasto |
|