 Wysłany: Czw 17:33, 22 Maj 2008 Temat postu: |
|
| Spóźniona, ale zawsze.
Niezwykły tekst! Ogromnie mi się podoba  Koncept i wykonanie: wcale mi nie przeszkadza, że bez rymu. Za to strasznie podobają mi się te słowotwórstwa ('smaczy'?!  )!
Smag, to jest cudowne
I zgadzam się z przedmówczynią - nad ladę! |
|
| Wysłany: Sob 19:27, 05 Kwi 2008 Temat postu: |
|
Nooo, na to jest jedna rada. Trzeba wziąć tomik Tuwima w łapę i dać się wciągnąć - a że wciągnąć się można bardzo łatwo, to ja sama świadkiem, od pisania pracy zaliczeniowej dalej mnie trzyma! 
Swoją drogą, to był naprawdę fajny człowiek. Po prostu. |
|
| Wysłany: Sob 19:22, 05 Kwi 2008 Temat postu: |
|
| Cóż... szczerze mówiąc nie umiem pisać wierszy czysto białch (nigdy mi nie wychodziły), te grzecznie rymowane natomiast, gdzie rytm nie jest zaburzony i rym pasuje idealnie - czasami wydają mi się formą banalną. Co zrobić, nie czuję się w rymowankach pod sztampę dobrze.
I właśnie w wersji poniekąd-białej, niby-wolnej, gdzie mam rytm, co może się chwiać, kiedy mi wygodnie, i rym, co nie rymuje się w wersach z góry uslatonych: tratatata-ta, tratatata-ta... i strofy nierówne - tak mi najlepiej, i tak lubię
Haha, a dlaczego tuwimowsko? Kwiiik. Z ręką na sercu: do żadnego Sokratesa nie piłam (ani nie przepijałam ;P) A tak bardziej serio serio, to mój kwik wynika z tego, iż - o borze, czy to podpada już pod percepcję pozazmysłową i dziedziny paranormalne? - nigdy nie wczytywałam się w Tuwima tak naprawdę (ostatnim razem, gdzieś tak w liceum ;P), a tu nagle od kilku dni bez przyczyny żadnej Tuwim za mną chodzi (znaczy się, nie jego teksty - ale on sam). Chodzi, jęczy i przypomina o sobie 
A szefowa mi jeszcze, ze tuwimowsko się zrobiło! (idę się zakwiczeć). |
|
| Wysłany: Sob 14:14, 05 Kwi 2008 Temat postu: |
|
| Huhu, prześliczne
Szkoda, że nie do rymu, ale i w wersji poniekąd_białej wpada w ucho i uchachuje - chrzanić obronę Sokratesa, teraz mamy obronę musztardówki! Powinno zawisnąć w knajpce nad ladą. A od siebie tylko rzeknę, że wybieram piwo i proletariacko wysączę je prosto z butelki. Tudzież puszki. Ależ się tuwimowsko zrobiło, mrau! |
|
| Wysłany: Pią 17:28, 04 Kwi 2008 Temat postu: |
|
|
Ach, żebym ja tak mogła na co dzień (nie pić - pisać). A chciałabym, chciała... i coraz częściej coś mi się z głową robi. Starość? Proza - życia - zbrzydła. Potrzebne mi skrzydła! Ale pieprzę  A może zaostrzył mi się (auto)ironiczny apetyt? I wybrendy zaczyna być.
I stwierdziłam, że bardzo lubię niereguarność (nie w częstotliwości pisania bynajmniej, ale w pisaniu jak najbardziej). Oj, pieprzę. Zdecydowanie. I nie wdam się już w szczegóły, w jakich stanach umysłu powstaje to, co podoba mi się całkiem, całkiem (bo wstyd, choć nie ukrywam, że jest fajnie). Dziękuję jednak. Bardzo :] PS Dodam jeszcze: ho! ho! ho! (cieszcie się, bo nie wiecie, co było rano ;P) |
|
| Wysłany: Czw 17:38, 03 Kwi 2008 Temat postu: |
|
| Ik, przepraszam, to będzie bardzo niekonstruktywny komentarz, ale poczułam się zabita. Ostatnio piłam wino z kubka, i smakowało tak samo. Wręcz mam wrażenie, że mniej 'uderzyło do głowy'.
Stylizacja jest urocza i zabawna. Dziękuję bardzo za poprawienie humoru |
|
| Wysłany: Śro 23:58, 02 Kwi 2008 Temat postu: Na zdrowie! |
|
| Na zdrowie!
*** Kolejny raz stawiam to pytanie. I nigdy nie wiem któż zasadę wyznaczył – o dżentelmeni i nobliwe panie – że wino w lampkach pić trzeba a nie w musztardówkach. Czy przez to inaczej smaczy? Pytam, bom prostak zwyczajny. I za każdym razem gdy umoczę pyska – czy to ze szklanki, czy też z kieliszka – różnic nie dostrzegam. Wniosek: cham jestem, nie inaczej. Od wieków przecież wiadomo że naczynie rzecz święta. Sam Jezus z Graala zwykł pijać (czy to na co dzień, czy od dzwonu wielkiego). Ciekawi mnie tylko czy Graal miał stópkę. Bo jeśli nie miał – tu większość zgodzić się raczy – bardziej przypominał musztardówkę. Bluźnię? Ależ dlaczego! Przyznajcie szczerze w czym szklanka podobna do kieliszka? Jakkolwiek nie porównywać bardziej czarkę przypomina już – srebrną czy też glinianą – bez trzonka lub nóżki. Czy czarką nie można nazwać musztardówki? Można. Jest czarką, tylko że szklaną. Spyta ktoś może, do czego zmierzam mówiąc o rzeczach tak błahych – przecież słuchać nie trzeba mnie bom zwykły cham – jednak dobrze wiem że pointy oczekuje odbiorca zacny. Powiem więc powiem, co prostak wydumał. Oto myśl chama, co więcej przeżył od szlachty i na wszystko gotowy: Nie liczy się trzos ni naczynia się kształt lecz smak i moc… …oraz pijących głowy. Zatem, na zdrowie! |
|