 Wysłany: Czw 19:53, 19 Lut 2009 Temat postu: |
|
Właściwie się wszystko zgadza. Domowy poeta, który się stanowczo wstydzi swojej twórczości, więc poza tym forum i jednej osoby, wiersze leżą w szufladzie. Niemniej - cieszę się bardzo, że się podoba  |
|
| Wysłany: Śro 23:46, 18 Lut 2009 Temat postu: |
|||
Opowiastka o takim małym domowym poecie? A tam, mniejsza o treść. Brzmi ślicznie dla ucha.
Osoba o wyższej niż przeciętna wrażliwości na świat, aby go sobie uporządkować, przetwarza realne rzeczy w artystyczną papkę(a przypadku domowych poetów - sztuka dla sztuki... ja nie wiem, co ja w tym widzę  ). Mocniej czuje, a może po prostu jego "oczyznicze" jakoś tak bardziej widzą niż patrzą.
*wizja koniecznie czarnych oczu Wyspiańskiego obserwującego wesele, może już wtedy planującego przerobić je na "Wesele"* |
|||
| Wysłany: Śro 22:00, 18 Lut 2009 Temat postu: Skrycie bycie :) |
|
| Perłą głazem niespodzianie
Cieniem wiatru złotym graniem Gdy jak płomyk tli się tkliwie W oczach wierci niecierpliwie Wrażliwości poruszyciel Gdy ten niepojęty smutek Nadskakuje bije w życie Tak tęsknotą mnie rozpiera Tchnieniem płuca rozpościera Łzy oddechy blaski drżenia Wszystko to na papier zlewam By jak ciepło oddać skrycie I pomyśleć – choć przez chwilę Żem człowiekiem – a nie bytem Że to wszystko skrzy się snuje Parzy skwierczy posykuje Szeptem szpetnym zauracza A realizm w sny przetacza Po to tylko – by na chwilę Jedną krótką nockę ciemną Gdy nic nie ma – jam niezmienną Smutkiem jedna i to życie Czujne zimne czarne znicze Dziwne twórcze skrycie bycie |
|