Pożar

Aurora

Typowa miniaturka. Od wczoraj mi chodziła po głowie, ale... no, to został z Genialnego Pomysłu.

Pożar

Płomienie wypływają przez szczeliny oczu, spełzają powoli po bladych policzkach, okrywając je rumieńcem. We wnętrzu burza, myśli płoną i dymią. Źródło – wypadek. Skrzyżowanie, jedna myśl równie szybko jak druga…
I uderzenie, i krzyk, i ogień.
Benzyna wypłynęła z obu myśli, a benzyna ekologiczna – wodór. W połączeniu z ozonem – wybuch. I ogień, i płomień, i pożar.
Tragedia myśli. Płomień przepłynął przez umysł, niszcząc i demolując uporządkowane składniki pamięci.
Wypływa teraz przez zaciśnięte szpary oczu, jak lawa wypala koryta w miękkim, ciastowatym ciele.
Cisza.
Wewnątrz czaszki po ogniu została pustka. Ani czarna, ani biała. Po prostu – pustka. Nicość. Antymateria.
Jak czarna dziura o niepoliczalnej gęstości, zaczęła wsysać w siebie materię. Antymateria nie znosi materii. Chciała ją wciągnąć w siebie, zabić, zadusić swym nieistnieniem.
Materia nadeszła.
Antymateria złączyła się z materią.
I wszystko się zaczęło, bo koniec zawsze jest początkiem.

Remusek17

uwielbiam miniaturki
i to przejscie materii Wink

podoba mi sie

Zaheel

Ładne! Podziwiaqm bardzo osoby, które potrafią tak niepostrzeżenie wpleść porównania do swojego tekstu. Urwane myśli, skrawki wizji, coś niepoukładanego, nagłego. Bardzo lubię takie przedstawienie sprawy, szczególnie w miniaturach. Wywołuje to uczucie szybkości akcji.

Hekate

Aaa! No dokładnie tak to wygląda, jak myśli zderzają się czołowo, a człowiek nie może wezwać karetki.
Wiesz, Ori, dla mnie to brzmi jak słowna ilustracja. Słowa malują obraz i chyba się tej płomiennej czaszki trochę boję. Jak tak na nią patrzę. Chociaż ja płomień myśli odczuwam wszędzie, tylko nie w głowie, hmm, to raczej jak lawa płynąca w żyłach. Ale wizja doskonała i miniatura doskonała tyż.

Tako rzecze Zaratustra...eee... to znaczy Hekate Wink