Część 8 mojej paskudy...

Trilby

Reszta na [link widoczny dla zalogowanych] jakby ktoś chciał Wink

Jeszcze nie jest do końca *zredagowana* że tak powiem, stan surowy... Tzn jeszcze nad tym trochę popracuję. Ale zanim skończę to chętnie posłucham jakichś uwag Wink

Rozdział VIII: *jeszcze bez tytułu*

- No jesteś nareszcie! - krzyknęła Lucy Bladestone, kiedy Rós weszła do szatni. - Już się zaczynaliśmy denerwować.
- Ja też - odpowiedziała Rós, szybko ubierając szaty na mecz. - Zanim przyszłam.. W wielkiej sali spotkałam Blacka.
- Ścigającego u gryfonów? - zapytała Sue, która była szukającą.
- Tak. Życzył mi powodzenia, czy szczęścia... Coś takiego.
- A co mu odwaliło?
- Nie wiem. Powiedział, że mi się przyda i się wstręntnie uśmiechnął. No i... To nie było zbyt miłe.
- Co za palant! - krzyknęła Lucy. - Badger, Moles, słyszeliście to? - ci dwaj chłopcy byli pałkarzami. - Macie mu dowalić! Nikt nie będzie obrażał członków naszej drużyny!
Chłopcy nieznacznie kiwnęli głowami, coś pomrukując. Edgar Furlong, brat Eileen, który grał na pozycji obrońcy i przy tym był kapitanem drużyny zgodził się z Lucy i zaczął dawać instrukcje pałkarzom. Poza tym w drużynie grał jeszcze Jeffrey Dandy - trzeci ścigający.
W końcu wyszli na boisko. W drużynie przeciwnej grali, prócz Syriusza-ścigającego i Jamesa-szukającego, Perry Morley - obrońca, Ben Todd i Lee Hammer - pałkarze, oraz jeszcze dwie ścigające: Molly Beckett, Janis Osborne.
Mecz się rozpoczął. Wypuszczono piłki, a sędzia wyrzucił w górę kafla. Pierwsza złapała go Lucy i szybko niczym błyskawica poleciała w stronę Perry'ego Morley'a. W ostatniej chwili podała kafla Jeffrey'owi, który celnie trafił w najwyższą z obręczy, kafel zaledwie musnął obrońcę.
Potem kafel przez chwilę trzymała Janis, jednak gdy chciała go podać Molly, nie wiadomo skąd na jego torze lotu znalazła się Rós i przechwyciła piłkę. Poleciała z nim w stronę bramki, uchylając się zręcznie przed tłuczkiem oraz Syriuszem, próbującym odebrać jej kafel, a następnie wrzuciła najbardziej zgrabnego gola, jakiego Syriusz kiedykolwiek widział. Miała niezwykły styl latania, jakby niedbały, a jednak wszystko robiła perefkcyjnie.
Po dziesięciu trafieniach krukonów (z których pięć wykonała Rós), w końcu Syriuszowi udało się trafić pierwszego gola. Gdy kafel znów był w jego rękach, rozejrzał się. Rós i Jeffrey byli prawie na drugiej stronie boiska, ale ku niemu z zawrotną szybkością zbliżała się Lucy. Gdy była już jakieś cztery metry przed nim, wyciągnęła pięść i...
Odrzuciło go do tyłu, usłyszał gwizdek i coś ciepłego zaczęło się wylewać z jego nosa. Ale najważniejsze - nie wypuścił kurczowo trzymanego kafla. Po chwili podleciał do niego pan Archer, który sędziował w meczu. Naprawił Syriuszowi złamany nos, oczyścił go z krwi, po czym zaczął krzyczeć na Bladestone. Lucy miała przerażoną minę i mówiła, że chciała zrobić transylwankę i setki razy udawało jej się to na treningach.
Wrócili do gry.
Krukoni prowadzili już stu pięćdziesięcioma punktami. Rós zbliżała się jak szalona do bramki, trzymając kafla. Rzuciła go, jednak nim przeleciał przez obręcz, rozległ się gwizd i komentatorka, Donna Bogg wrzasnęła w megafon
- POTTER ZŁAPAŁ ZNICZA!
Syriusz odetchnął z ulgą. Zremisowali. Obie drużyny miały po 200 punktów.

Zaraz po zakończonym meczu, do Jamesa i Syriusza podbiegli Peter i Remus. Potem razem podeszli do Rós, gdy tylko ta wylądowała.
- Cześć - powiedział Remus. Dziewczyna spojrzała w na huncwotów. Nie zdążyła odpowiedzieć, gdy odezwał się Łapa:
- Błagam cię, wyjdź za mnie! Jeszcze nigdy nie widziałem żeby ktoś tak grał! Jesteś niesamowita, naprawdę! - Rós uniosła brwi do góry, po czym popatrzyła na coś, co znajdowało się za chłopcami.
- Mój tata idzie - powiedziała.
Z trybun zmierzał w ich kierunku mężczyzna, nie wyglądał na starego. Miał na sobie bury, wyświechtany prochowiec. Gdy podszedł bliżej, zauważyli że miał takie same oczy jak Rós, taki kolor włosów (które były proste i trochę przydługie) i bardzo podobne usta. Brodę pokrywał krótko przycięty, siwy zarost. Miał smagłą twarz, pokrytą bliznami i zmarszczkami, i złamany nos. Uśmiechnął się do niej i powiedział:
- No, ładnie grałaś. Jestem dumny z ciebie!
- Ale dlaczego? - zapytała dziewczyna. Nie wyglądała na zadowoloną. - Remis. Remis. Nie powinnam była do tego dopuścić!
- No, to właściwie twój pierwszy mecz, prawda? Następnym razem będzie lepiej, nie przejmuj się, bo naprawdę nie ma czym - poklepał ją po ramieniu. - Poza tym ja kibicuję też gryfonom - uśmiechnął się do chłopaków, którzy wytrzeszczali na niego oczy. - Sam byłem w Gryffindorze. Więc taki wynik meczu jak najbardziej mnie cieszy.
- Och, dzień dobry panie Macduff! - szybko podbiegły do nich siostry. Lucy mówiła dalej. - Świetnie się grało. Rós jest naprawdę dobra, czekałyśmy od dawna na takiego ścigającego!
- Wyszły wam śliczne Kleszcze Parkina*, panno Bladestone!
- No tak, w końcu mamy z kim je trenować! - wyższa z sióstr z zachwytem wpatrywała się w pana Macduffa. Niższa zresztą też, jednak co jakiś czas groźnie łypała na Jamesa.
- Hmm - odchrząknął Remus. - My chyba już pójdziemy - jego koledzy pokiwali głowami.
- Do widzenia, proszę pana - powiedział każdy z nich i odeszli.
- Do widzenia, chłopcy - odpowiedział im Macduff. - Pójdziemy na lody? - zapytał swoją córkę. - Możemy wziąść też twoje koleżanki.
Lucy i Sue pokręciły głowami.
- My mamy jeszcze kupę prac domowych, no i szlaban do odrobienia... - powiedziała ta drobniejsza.
- Ale bardzo dziękujemy panu za zaproszenie, może innym razem - rzekła druga, po czym obie dygnęły i pobiegły do przebieralni.
- Chyba jestem trochę zmęczona - stwierdziła Rós. Spojrzała na zawiedzioną minę ojca. - Może najpierw pójdę się przebrać. I weź może najpierw spytaj profesora Flitwicka...
- No dobra! To ja będę czekał przy bramach, mała! - pan Macduff uśmiechnął się, a dziewczyna podążyła w kierunku za swoimi koleżankami.

- To ona jest córką Tiberiusa Macduffa? - Syriusz nie wierzył temu co przed chwilą zobaczył.
- No na to wygląda - Remus wzruszył ramionami. Nigdy się szcdzególnie nie przejmował Quidditchem.
- Na to wygląda! - zadrwił James. - To wszystko wyjaśnia! Ona gra w tym samym stylu, co on grał! Dlatego jest taka dobra.
- No kurde! Dlaczego ona nie jest w Gryffindorze! Przecież mogłaby, tak jak jej ojciec... - biadolił Łapa. - Wtedy wygrywalibyśmy wszystkie mecze!

*Kleszcze Parkina (ang. Parkin's Pincer) - manewr w Quidditchu. Zainteresowanym polecam książkę "Quidditch przez wieki" pióra Kennilworthy'ego Whispa. Podobnie, jeśli chcesz dokładnie się dowiedzieć, co to transylwanka.

Lora

Trilby

No akurat literówki top mie nie robią, bo zanim zwykle opublikuję coś co już uważam za skończone (a to, jak już zaznaczywszy, w formie fianlnej nie jest Wink

) to poprawiam wszystkie przecinki, kropki, szcxzególnie itp Smile

Ale dziękuję ;p Tzn take przydatne uwagi też są Smile

:*

...no i wlaśnie, jak się podoba to proponuję zerknąć na resztę :>

Hekate

Buu, bardzo nieładnie tak urywać w dziwnych miejscach. Ja tu chcę czytać dalej a tu pudło - the end. Chlip wielkie Sad

Nie będę się czepiać literówek i drobiazgów stylistycznych, bo jestem dzisiaj ślepa i głucha a na dodatek pod wpływem mistyki Słowackiego. Czytało mi się dobrze i lekko a to przecie najważniejsze.
Z tej twojej bohaterki, to cicha woda! Taka niby niepozorna a jednak diabełek siedzi za koszulą.
Lubię Rós.
Kreujesz wybitnie przystępne osobistości Wink

Ale - żeby nie było, że tylko miodze i cukrze! - mecz potraktowałaś trochę po macoszemu. Brakowało mi barwności opisu.

Maggie

Wcięło mój post, w którym pisałam, że bardzo mi się podoba, że postaci są barwne i ciekawe. Kutfa.

Trilby

Dzięki Hekate Smile

No własnie mecz... Nie chciało mi się go opisywać ;p Tzn jako żę jest to wersja beta, to możliwe, żę jeszcze powalczę.

Dzięki Maggie też Wink

Kira

Historia zapowiada się ciekawie i już lubię Rós, ale paciemu tak króciutko? Mam nadzieję, że tu coś będzie sukcesywnie przybywać Wink

Aurora

Ja muszę przyznać, że mnie zaczęło "wciagać". Przyjemne, wcale nie merysueistyczne, Huncwoci, ale... nie na pierwszym planie. Tak bardziej z tyłu, w oczka się nie rzucają (i bardzo dobrze!). A Rós jest niezła Smile

Naprawdę!

Trilby

Dzikeuję

A robiłam test na Mary Sue (tyle że na sucho, ja i tak po pierwszym kieliszku bym leżała ;p) i wydawało mi się, że trochę tych punktow zdobyłam ;p

Hekate

Hehe, dlatego my tu na Lunatycznym dość pobłażliwie traktujemy testy marysuiczne Smile

A czasami nawet specjalnie tworzymy postacie Nieprzeciętne, o Naszym Pseudonimie i Naszym Charakterze. Z przekory, ha!

Ceres

Ein moment, kto powiedział, że postacie o naszym charakterze muszą być Mary Sue?

*Ceres, opychając się szarlotką, spod byka patrzy na wszystkich wyznawców tego pogląu*

Noelle

A bo WJI!!!*

* WJI - Wszyscy Jesteśmy Idealni

Trilby

Yyy, no moja postać raczej nie jest z moim charakterem Wink

Nie tym razem Razz

(przyłapałam się na pisaniu kolejnego kawałka, w którym R. *zachowuje się* jak ja. delete, delete! Wink

)

Mi się na początku marzyło stworzenie postaci, któej by nikt nie lubił. Albo drugiej Luny Lovegood (definitywnie moja ukochana postać żeńska). Ale potem jakoś się rozmyło ;] Acz na początku nie było chyba źle...

Maggie

Nie wiem jak bym się starała, moja postać, zawsze z czasem nabiara moich cech charakteru, mojego sposobu mówienia XP Ech...