To tylko Piekielko

Piekiełko

Nie nie, ja pamietam. Postaram sie przyslac w tym tygodniu - poprostu teraz pisze prace semestralna (nie liczac wszystki zaliczen w tym tygodniu :/), a chcialam cos w jednym miejscu poprawic w tekscie. Przesle Smile

Piekiełko

„Nie i wypowiedziane słowa”

Oddalam się od siebie
W milczenia więzienie uciekam.
Klucze w ręku trzymam
Poza zasięgiem wzroku, nierozważnie
- Czasem brzdęknie, metaliczny odgłos wyda
Pozwoli schować się, za potoku słów
Drugą jaźnią...

Odchodzę,
Odchodzę – czasem w krzyku
Bezładzie,
By żal zasłonić słów oberwaniem,
Bezsensowną, próżną gadaniną.
Nic nie jest takie, jak się w ciszy wyśniło
Wszystko jest snem,
Właśnie takim się jawiło – koszmarem
Śnionym na jawie.

Milczenie,
Milczenie nic nie daje!
Poza złudną nadzieją...
Że kiedy znów otworze usta – zdradzanym przez nie
Już nie będę, obłudy słowa
- W krtani zduszone,
Niczym zwierze zaszczute
Ugryzie czasem, bo się broni!

Odchodzę,
Odchodzę – w celi dłużej nie chcę tkwić
Bezradnie,
Bo chociaż tak w spokoju, minąć może i wiek
Milczenie otwartą raną jest,
Co skrycie krwawi...
Poddanie – hańbą naznaczenie!

Szczęk, za szczękiem
Zamek szczęka,
Słowa wtórnie uwolnione,
Czy za płaszczem kłamstw przyjdzie się skryć?
Prawda – czy odmaluje się czerwienią...
Wszak wstyd,
Tak bardzo wstyd!
Nie wstydzić się jej.

_________________
Niech zginie noc, poranek,
blask księżyca czy słońca,
lecz nich On we mnie wnika
jak skrzypcowa muzyka —
gdy do serca mi dotrze,
będę tym, co najsłodsze,
Nim.

Maggie

Szczerze mówiąc - się trochę, Ąfehr, zagubiłam w dość niekonwencjonalnym układzie wiersza. Przerzutnie, wtrącenia, zaburzony rytm i nieregularne rymy, są ciekawe, widać, że spróbowałaś nowych środków wyrazu, ale... No ja wolę prosto Wink

Co nie znaczy że Twój wiersz jest zły. Nie! Na przykład bardzo spodobał mi się fragment:

Piekiełko

A to juz nie moje, tylko Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej Smile

Piekiełko

„Pod tobą choćby przepaść”

Cienki materiał,
Co zsuwa się powoli wraz z pocałunkami,
Dreszczem przenikając odsłonięte ramiona
Otulając je gorącym oddechem
Pustynnym wiatrem gnającym przez rozżarzoną skórę
Śmielszymi
Głębszymi...

Zatracającymi się w zmysłach
Rozpalonych dotykiem i szeptem
Jękiem, co w ciszy jest krzykiem,
A w krzyku prawie błaganiem.

Błądząc w pośpiechu, nieznanym pożądaniu
Dławionym więzami,
Co wciąż nie pozwalają wyrzec się niewinności,
Nie śmiejąc utrzymać na sobie wzroku
Tonąc w otchłaniach namiętności .

Oddechy już nierówne
Jeden pocałunek w tysiące się zlewa
Usta nabrzmiałe, wilgotne, czerwone
Niedawno w czułym obcowaniu
A teraz?
Walka zawzięta, wściekła, nieprzerwana
Co dwa psy zespala
Gryzące się - bez tchu, bez wytchnienia

Ręce, te czułe ręce...
Co ich kojący dotyk, tak błogo szyję pieścił,
Których palce, we włosy wplecione
Czule, delikatnie uwodziły
Śmielszej domagają się pieszczoty

Rozkoszy!
Czyś z piekła rodem,
Czyś tworem rozpusty i oblubienicą grzechu,
Pod tobą choćby przepaść
Niech zionie ogniem i straszy potępieniem!
Największą męką - nie zerwać owocu,
Co kształtem kusi,
A ona kusi spojrzeniem...

Freeze

PERFEKT!

Piękneeee...
Gdybym ja miała taki talent...

Aurora

Ech, Enfer, Enfer, powiem ci, u ciebie taka... bardziej fizyczna namiętność się objawia. Przynajmniej w wierszach Wink

Podobało mi się. Ja tak nie umiem. To jest takie... realne... U mnie to bujanie w obłokach, bardziej duchowy aspekt wyziera (chyba).
Ale mi się podobało, ot co.
Albo mi się wydaje, albo to erotyk. Wręcz jestem pewna, ze erotyk Twisted Evil

Piekiełko, ty

Atra

oj, Enfer... masz talent. bardzo przyjemnie mi się czytało, bardzo przyjemnie. ach...
a co do Tetmajera: ostatnio na geografii, ukryta w ostatniej ławce pod oknem, czytałam sobie jego erotyki. dobrze że mnie geografica nie złapała, bo jeszcze by na zawal padła widząc czym też się uczniowie na lekcjach zajmują Wink

chociaż w sumie nie było by to takie złe...

Piekiełko

Erotyk? Hmmm - ja lubię musnąć sferę erotyczną, ale naprawdę nie wiem, czy moje wierszydła możnaby zaliczyć do erotyków... i Auruś, czy nie uważasz, że strefa materialna wiąże się z duchową? Rolling Eyes

Aurora

Hm... moze i tak, ale ja jakoś tę metafizycznosć bardziej cenię...
Jakby to powiedzieć - jestem zwolenniczką teorii, że ciało przemija, jest tylko powłoką dla wiecznego Ducha...
Cóż, naprawdę, może jeszcze jestem niedojrzała, czy coś, ale sfera erotyczna... fizyczna... tak bardzo mnie nie pociąga Wink

Jak to już w 'Czule' zostało napisane - najwspanialsza jest ta chwila między ustami, a brzegiem pucharu... Coś niewysłowionego, niematerialnego, niezwykłego, nierealnego - marzenia, te uchwycone spojrzenia, nieoczekiwane spotkania...
Cóż, sfera typowo platoniczna Wink

Piekiełko

„Sztuka kochania”

Błąkanie się w uczuciach,
Coś co określają, jako poszukiwania...To jeszcze nie grzech,
Raczej
Nic gorszącego – obecnie – myśleć o własnym szczęściu.
O jednym nie zapominajmy, że wybierając, to siebie dajemy,
Skomląc o uczucia, swoich nie skryjemy.
Zaprzesz się egoizmu – bierzesz, lecz i sam dajesz,
Coś za coś.

Kochanie, to nie rzecz handlowa

To sztuka, kształtowana życiem,
Sztuka, której mentora próżno poszukiwać.

Jak ją pojąć?
Jak zgłębić, podążyć jej tropem?

Kochanie, coś co każdemu się przytrafia,
Widziane w skrajnych barwach, od euforii po smak goryczy.
O złotym środku nie może być tu mowy,
Ograniczać coś, co jest bezmiarem? Istna profanacja!

Kochanie, kochanie...

Coś, co zespala ciał dwoje,
Coś, co wiąże radość z smutkiem,
Coś, co spełnienie nam daje,
Coś – poczucie, że nie jesteśmy sami.

Potępiać kochanie,
Drwić z pożądania, lub kpić, że rozwaga jedyną miarą kochania,
Tylko po co...

Kochać – nie dominować, więcej też niż ustępować.
Kochać – wniknąć w kochaną osobę,
Zaufać jej
Trwając przy niej, aż...
Czuwając przy niej poza grobem.

Piekiełko

„Spełnij mnie w Tobie”

Pragnąłem odnaleźć siebie w Tobie,
Podziwiając miękki zarys, spowitego w mroku ciała,
Przenikany falą ciepła,
Opanowując drżenie....
Palców, muskających Twoją skórę.

Pragnąłem, choć przez chwilę
Być Tobą.
Przez chwilę, która miała trwać wiecznie, być...

Rzeźbiarzem tych warg rozchylonych,
Dłoni, kurczowo zaciskanych...na wzburzonym posłaniu,
Łuku, ciała umiłowanego.

Tworzącym muzykę westchnień, przeplataną cichutkimi jękami,
I łącząc się z nią myślami
Wyzbyć ją wstydu, namiętnymi pocałunkami.

Nic już
...poza nią.

*

Pragnęłam odnaleźć się w Tobie,
Odnaleźć, albo zagubić – kwestia bez znaczenia,
Gdy Twoje spojrzenie przyprawia mnie o dreszcze,
A myśli jednej modlitwie są uległe:
Błagam!
Jeszcze...

Rozebrałeś mnie z moich wątpliwości,
Scałowałeś wstyd mój,
Kochając i będąc kochanym.

Wyścieliłeś nasze posłanie,
Czułością.
Intymnością.
Sobą...

Nic już
...poza nim.

*

Pragnęliśmy spełnić się w Sobie,
Odnaleźć, by nie zapomnieć przysięgi
Wypowiadanej nierównym, płytkim oddechem,
Kojącej w swej naiwności,
A pięknej w doniosłości prostocie,
Gdzie niczym kropkę westchnienie się stawia

Nic poza Tobą...!

Gość · Wysłany: Pią 12:21, 17 Mar 2006 Temat postu:

I

Skąd przyjdzie mi, przyjacielu ukochany, czerpać radość
Teraz, gdy inaczej nie potrafię zwracać się do Ciebie?
Zostawiam łzy, oczu klejnoty, byś wspomniał na nie czasem
I serce rozżalone, by Twoje w smutku ogrzewało.
Jedynie skomlić o Twoją duszę nie przystoi. Jasną,
Czystą, jak wtedy, gdy upojne chwile ledwo nas tchnęły...
Uwięzić ją w nich – cóż mi pozostaje?
Łudzić się, że przetrwa – płocha nadzieja.
Lecz jeśli stęsknionych serc dwoje w tęsknocie ona grzeje,
Głupcem byłby ten, kto rozsądkiem wyparłby tę nadzieje.

Poproszę jednak o komentarze...

Piekiełko · Wysłany: Pią 12:22, 17 Mar 2006 Temat postu:

To powyżej to ja, tyle że mnie wylogowało

Piekiełko

„Noc”

Nocą...
Błyszczącą, jasną nocą,
W dali...coś nas zwodzi, mami,
Barw łuna senna
Lekka i zwiewna.

Nocą,
Cisza pachnie inaczej...
Koi zmysły na wietrze drżące,
Gorące tchnienie,
W zimne powietrze wtopione,
Kropelki,
Świetliste brylanty, mieniące.

Noc,
Niebo osnute marzeń kirem
Jedwabiem snów utkane,
Gwiazdy spadające,
Co zmrok, czarną głębie wypełniające
Jezior, refleksy zaczarowane.