Snaperki vs Syriuszki vs...

yadire

Nie, to nie to.
To jego pieskie życie. Wiecie, żywienie się szczurami, nieświeży oddech i to dziwne zafascynowanie Harrym. Wydało mi się kapkę... dziwne...
Ale to tylko takie zwykłe spostrzeżenie.

Aurora

Ladie Padfoot

Wznawiam porzucony już jakiś czas temat, ale nie mogę się powstrzymać.
Ja też przez jakiś czas zastanawiałam się nad tym zainteresowaniem Harrym. Myślałam, myślałam, myślałam. I stwierdziałam, że nie ma w tym nic podejrzanego... (: Po prostu Syriusz, po tylu latach, odczuwał potrzebę opiekowania się kimś, przywiązania się do kogoś i odpowiedzialności. Z tego co wiem, do Azkabanu trafił jako młody człowiek, więc nie miał szansy na założenie rodziny. Harry jest jakby "namiastką". Poza tym - to jego ojciec chrzestny (;

smagliczka

Łe... o ja ofem polece, ale muuusze!!!

Ladie Padfoot daj no pyska! (ściska) Jestem pIrwsza, która wita nowego lunatyka (seses)! Very Happy

I tym razem to ja tacę z szalotką powitalną dzierżę w łapkach!

Co do Syriusza to faktycznie nie ma w tym nic podejrzanego. Black był, cóż nie da się ukryć, cholernie samotnym człowiekiem i nieco spaczonym emocjonalnie poprzez długi pobyt w Azkabanie. Pomijając już straszkliwość tego wszytskiego, jak również kolosalne poczucie winy, kótre musiało go zabijać i dręczyć prze tyle lat, Syriusz nigdy nei miał szansy dorosnąć emocjonalnie. Harry bardzo przypominał mu Jamesa i pewnie (być może w dużej mierze podświadomie) przerzucił całą swą przyjacielską miłość, która tak brutalnie została zdruzgotana, własnie na Harry'ego.

To nie jest dziwne, że traktował Harry'ego nieco inaczej, niż ojciec chrzestny powinien traktować swego chrześniaka - w świetle tego , co Syriusz przeżył - emocjonalne związanie z Haryym i chęc opiakowania się nim, jak również traktowanie go jak zmarłego dawno przyjaciela, który nagle powrócił, jest moim zdaniem najzwyczajniejszą potrzebą zaznania normalności... Próbą powrotu do życia, króre rozsypało się w jeden dzień. Być może próbą irracjonalną, bo przecież traktując Harry'ego jak odbicie Jamesa nie był w stanie wskrzesić przyjaciela, to jednak - dla mnie jest to całkowicie zrozumiałe.

I tak dziwne, że Syriusz był w stanie funkcjonowac w miarę normalnie, że nie postardał zmysłów.
To niesamowicie silny człowiek! Nie wiem czy ktoś inny byłby w stanie wystrznać 12 lat w Azkabanie za zbrodnię, której nie popełnił, potem mieć siłe, by uciec i ukrywać się, by wreszcie wylądować w znienawidzonym domu swej znienawidzonej rodziny - jako kolejnym więzieniu - przetrwać to wszystko i nie zwariować?! Shocked

Poza tym poczucie winy musiało być przeogromne. To przecież Syriusz miał być strażnikiem i pewnie wielokrotnie w więzieniu miał możliwośc przeanalizowania tego... i doszedł do sztaszliwych wniosków (co z tego, że nie do końca słusznych?) że to on jest winein ich śmierci.

Chyba każdy by się załamał. Więc nie dziwię się, że po wyjściu z Azkabanu łapczywie potrzebował kogoś, któ przywróciłby go do równowagi... wzglednej równowagi. Harry był idealny: uosobienie Jamesa, fizyczne, namacalne, niemal identyczne! Jedyny spadek po jego przyjacielu. Ktoś, kogo mógłby otoczyć opieką, by już nigdy żadna tragedia się nie zdarzyła.

Zawsze żal mi Syriusz, jak go wspominam. Miał strasznie smutne życie - bo pewnei niewiele zostało z jego wesołych wspomnień z młodości...

Ach, a ten temat brzmi: Snaperki vs Syriuszki (hihi)

Zobaczta, mówię tyle dobrego o Syriuszu a jestem snaperką Cool

Jak to możliwe? - heh, staram się być snaperem uczciwym w ocenie i mam nadzieję, że bez klapek na oczach - jak snaperzy (ale również "żony Syriusza") mają to w zywczaju.
(ale nad Snape'em, pozwólcie, nie bedę się rozwodzić - bo byłby to monstrualnie dłuuuugi post!)
Powiem tak - Syriusza mi żal jako człowieka, ale ten bohater nie przykuł mojej uwagi, tak, jak Snape. Nie zafascynował mnie, choć przyznaję, że ma czym fascynować - chociażby jeśli chodzi o te siłę wewnętrzną i nieustępliwość. Ale jakbym miała wybrać (nie, nie na męża - bo tu Remmy jedynym kandydatem Razz

) jakbym nmiała wybrać jednego z nich, wybór oczywiści padłby na Severusa.

On jest rewelacyjnie skontruowaną postacią pod względem psychologicznym - czego brak Syriuszowi. Black jest zbyt powierzchowny przy wielowymiarowym Snapie (dla mnie). Ale jako snaperka nie żywię do niego żadnej nienawiści, choć nie potrafię zrozumieć nienawiści do Severusa. Według mnie ci, co nienawidzą Severusa nie zadają sobie trudu zrozumienia go w najmniejszym nawet stopniu - bo przeciez Severusa tak łatwo jest nienawidzić, więc po co się zmuszać, by go zrozumieć? Tak, zdecydowanie łatniej ubóstwiać Syriusza, niż Snape'a - ale ja jestem inna, bo zawsze lubię babrać się w psychice, więc ukochałam sobie Snape'a - bo to idealny opiekt to takiej wiwisekcji. Wink

Czasami mam wrażenie, że Jo stworzyła Seva po to, by ludzie mieli kogo nienawidzić... ale według mnie pani JKR szykuje im wszystkim wstrząsającą niespodziankę!
I, haha, nie moge podzielić całkowicie stanowiska Ceres i sp., jeśli chodzi o spojrzenie na Severusa - zdecydowanie nie jestem fanką złych chłopczyków i za takiego Severusa nie uważam. Jest cyniczny, wredny, złośliwy - te cechy fascynują , ale zdecydowanie nie imponują mi. O nie, nie chciałabym takiego wrednego typa za towarzysza życia! Z zupełnie innej przyczyny zwróciłam uwagę na Seva. Pewnie snaperki mnie zabiją (ups) ale wydaje mi się, że Snape nie jest kolesiem, który zabijał, zaija i będzie zabijał... według mnie on tylko obrósł obojętnoscią i zjadliwością, co jest swego rodzaju ucieczką... hm... być może przed samym sobą. Ale w grucie rzeczy to upadły i "powstały" z niego anioł. Nie, nie może być żanym mdłym misiem-pysiem (Chryste) i nigdy takim się nie stanie ( I NIE WOLNO GO TAKIM ROBIĆ!) Nie można Snape'a zmiękczaś bo on jest twardy i lodowaty.... ale.... ale... nie tak do końca. Ceres pisała o fankach Snape'a, które chcą w nim widzieć skrzywdzonego, nieszczęśliwego człowieka, na którego życie i efekty końcowe złożyła się patologiczna rodzina, brak miłość i chęć bycia akceptowanym, no i stoczył się na dno...

Ha! Dla mnie jest w tym dużo, dużo prawdy. Snape nie jest taki złośliwy bez przyczyny! Nie stałby się emocjonalnym głazem sam z siebie... poza tym on wcale takim głazem chyba nie jest, jakim wydaje się być.
Ja na przykład widzę Snape'a raczej takim, jaki został pokazany w "Czarnym aksamicie" Fayet. Jest zimny, zamknięty i złośliwy... ale nie jest z kamienia. Bynajmniej. I jest w nim coś więcej, czego nie widać na pierwszy rzut oka. Jest wrażliwy na swój niewrażliwy sposób (Jakaż to cudowna postać - całuję Jo po rękach za to, że go stworzyła!)
Cóż, może jestem infantylna, ale święcie wierzę w to, że Sev jest po jasnej stronie. Przeanalizowałm jego postać na przestrzeni 6 tomów (przeanalizowałam dokładnie) i bilans zawsze wychodził na plus. Tak, tak, w 6 tomie również Cool

- tu chyba czarno-białość postaci Jo jest wyjątkiem od reguły. Właśnie Snape nie jest ani byiały, ani czarny (jest super). Ale nie moge uwierzyć, że służy ciemnej stronie... heheh wciąż brzmią mi pod czerepem słowa Albusa: "I trust Severus Snape completely" - które nie sa bez znaczenia. Wink

No... i miałam się o Snapie nie rozpisywać, a tu proszę! Hihihi... silniejsze ode mnie!

To tyle. Ale dłuuugaśnego posta strzeliłam! Shocked

Nad Remusem nie będę się już rozpływać - bo to nie temat o nim. Pragnę jednak zaznaczyć - by mu nie było smutno - że go go koHam! Za całokształ, za szegółokształt, za idealnokształt... (a ponoć nie ma facetów idealnych - byzydura!)

Ladie Padfoot

Nightwish · Gość

o kurcze.. jaka dyskusja na ten teamt. Dżisu, dziewzyny dłużyszch postów się już nie dało? Dochodze do połowy i nie mogę skończyć

no i ja też witam:D Już robiłęm to na pw ale powiem jyszcze raz

Zaheel

NIe zgadzam się Smag, że Syriusz jest zbyt powierzchowny. Chociaż, każdy ma go swojego, w jakimś stopniu spaczonego przez swoje spojrzenie, ale na pewnio nie jest płytki. Obydwaj panowie są świetnymi postaciami, przy czym Łapa nie jest tak dobrze opisany jak Sev. Zgadzam się z tym co napisałaś o nim, ale dla m,nie to wszytsko przemawia za jego elastycznością i złożoności psyhologicznej. Rónożędni na pewno nie są, zbyt wiele różnic, ale myślę, że oboje są dobrze skonstruowani. Jeszcze do nie dawna pana Snape'a z miłą chęcią uszkodziłabym. W tej chwili podziwiam jego konstrukcje, postać również z czasem nawet spodobała się, ale stwierdzoam, że można być dla niego obojętnym. W stosunku do Czarnego Pieska nie umiem się zdobyć na coś takiego. Chyba to decyduje czy coś jest naprwadę dobre.

smagliczka

Och, ja w żadnym wypadku nie twierdze, że Syriusz jest płytki - po prostu przy Sevrusie wydaje się płytki (ale przy Snapie to tylko Remus wydaje mi się wielowymiarowy , ja wymagająca jestem). I tak, wydaje mi się nieco gorzej skonstruowany od Snape'a - może datego, że jest go zdecydowanie mniej w ksiązce, Snape'a poznajemy od pierwszego tomu. Syriusz pojawia się w mienjszym stopniu. Widzimy go w kilku rozmowach, na Grimmauld Palce 12 i w Ministerstwie. Ech, i jakoś tak za mało tej postaci, bym mogła się nim zafascynować. Remus w zasadzie też nie pojawia się często, ale ma swoją tajemnicę, ma w sobie to coś, jakieś niedopowiedzenie, które mnie pociąga. Syriusz natomiast zdaje mi się zbyt oczywisty.
Być moze wydaje mi się płytszy, bo ma typowo gryfońską osobowośc - gdzie wszystko widać jak na dłoni: złość, smutek, radość... Snape nie pokazuje nic. Snape jest nie go rozgryzienia. ALe nie twierdze, że Syri jest płytki - nie jest. Po prostu gdy porównuję go ze Snape'em, pod względem emocjonalności i psychiky, wypada nieco gorzej. Bardziej prostolinijnie.

Jednak jestem pewne, że gdyby postać ta miała szansę się rozwinąć safascynowałaby mnie na pewno - jednak Jo postanowiła go szybko zdjąć ze sceny. Szkoda.

Zaheel

Wiesz, co ja sądzę... ja mam swoją wizję Syriusza. Wydaje mi sie, że i owszem jest bardzo otwarty i wybuchowy, ale pwene rzeczyt chowa głęboko w sobie. Albo skrywa je pod płaszczykiem żartu. Snape jest tajemniczy, ale to od razu mobilizuje wszytskich do odkrywania wielkich tajemnic mistrza eliksirów. A z ŁĄpay pozornie mozesz wszytsko wyczytać, ale tylko pozornie.
Dobra wiem, że troche pewnie odbiergo moje postrzeganie od kanonu, ale co tam. Wink

Nightwish · Gość

dla mnie Łapa jest troche płytki

smagliczka

Zaheel

Nie jest płytki, bo... Zresztą każdy ma swoje zdanie. Masz rację Smagi, każdy widzi to inaczej. A Syriusza jeszcze nie widziałam w takiej kreacji, jak sama go widzę. Zawsze był jakimś bucem, albo skrzywdzonym człowiekiem. Chociaż gdzieś tutaj był link do takiego opwiadania o Syrim i Lupinie, sleshu, tyle, że Remus zdecydowanie oponował. To było najbliższe moim wyobrażeniom.

Nightwish · Gość

[link widoczny dla zalogowanych]

o to może?

smagliczka

Nightwish · Gość

Smagli, właśnie linka do Ciszy wrzuciłem.

A cisza jest śliczna, potrafie się przy niej poryczeć.. albo Ziemia Niczyja