Knajpa IV

Ceres

Będą... za jakąś godzinę, mam nadzieję. Co się tyczy facetów, to owszem, bardzo wdzięczny obiekt. Nawet ich, dla odmiany, wzięłam na tapetę, pytanie, z jakim skutkiem.

Confused

Hekate

O kobietach pisze się dużo trudniej Wink

<ach, są, są nowe teksty!>

Maggie

Wkleiłam! Idę więc ómrzeć.
*pada*

Noelle

Przeczytałam już wytwory jaźni Aurory i Merrika. Za Hekatkowe pewno zabiorę się jutro... A nie, już dziś jest jutro. Heh. Zupełnie nie czuję się senna. Pobudzona bez powodu...

Zawsze myślałam, Szefowo, żem do fanfików za głupia. I stąd napisałam ich raczej niewiele(chociaż parę nieznanych/niepublikowanych wam zalega na dysku). Teraz będę miała wreszcie jakąś honorową wymówkę Wink

A, i upiekłam kopiec kreta! Nie taki ładny jak w telewizji, ale całkiem, całkiem. I jadalny, jak potwierdził mój królik doświadczalny.

Ceres

Mów za siebie, Hekate, ja mam zawsze problem z wymyślaniem facetów. Zawsze mam wrażenie, że wszyscy wychodzą mi tacy sami.

Maggie

*Udaje, że jest psychologiem*
Podświadoma projekcja ideału, Ceres, he he he Wink

Natomiast mi chyba lepiej wychodzą faceci, kobiety u mnie są zawsze albo krzykliwe, albo niewydarzone emocjonalnie.

Dzisiaj będzie dzień komentowania - przeczytałam zamieszczone teksty i formułuję opinie Wink

Joan P.

Jak ja robię faceta, to albo kapeć, albo zimny drań. I nigdy nie wychodzi nic hetero. Cholerna podświadoma projekcja. No i oczywiście, nigdy nie wychodzi mi nikt w pełni normalny. Nie umiem robić normalnych ludzi, no nie umiem. Laughing

Kobiety też mi wychodzą psycholki, i to lepsze niż faceci.

Noe, ja mam dokładnie odwrotne wrażenie -znaczy że ejstem za głupia na twórczośc nie-fanfikową. Jak zaczynam coś pisać, to albo czegoś tam w fabule nie dopracuję, albo pomyśły mi się wyczerpują. Fanfik isą łątwiejsze, ale rozleniwiają, psia ich mać.

Hekate

Cholernie rozleniwiają. Ło matko, ile ja bym dała, żeby cofnąć czas i zamiast tych dwudziestu nikomu nie potrzebnych fanfików stworzyć dwadzieścia opowiadań własnych! Nigdy nie powinnam bawić się w potteromanię pisarską. Bo to cholernie wciąga, gówno daje, a na dodatek mocno wkurwia.

Cerere, ja tam mam jeszcze inny problem a propos bohaterów - zawsze piszę o sobie Wink

A że rozdzielam siebie na ileś osób, to drobny szczegół. Kobiety naprawdę cholernie trudno pisać, zawsze się bałam, że popadnę w kicz. Ale może kiedyś spróbuję coś takiego spłodzić, Almodovar mnie natycha Wink

Tak sobie myślę... że ten temat Meg o kamienicy... fajny jest nie? Kusi mnie, żeby srpóbować.

Edit. Na basenie było bossssko! Tyle, że teraz mięśnie ramion mi odpadają... No wiecie, jak się pływa koślawą żabką przez 45 minut, to się potem cierpi. Huhu.

Maggie

Oj, Hekate, przypomniałaś mi o tej prawdzie, że muszę znowu zacząć chodzić na basen i odwiedzić siłownię (nie, nie wyciskanie na klatę, raczej orbitrek).

Temat kamienicy jest fajny, zgadzam się. Musze przyznać, że zawsze mnie kusił, a i bohaterowie mieszkają sobie już takiej jednej kamienicy w mojej głowie od kilku ładnych lat. Tylko nie mogą się wydostać na razie na światło dzienne jakoś... Wink

Ceres

Któż z nas tego nie zna? A jak jeszcze szlag trafił moje zachowane jedynie na dysku trzy rozdziały powieści, to myślałam, że mnie nie powiem co strzeli.

A na nowy rok mam dwa postanowienia - nauczyć się grać na gitarze i przynajmniej raz w tygodniu chodzić na basen. I mam nadzieję, że się uda.

*nalewa sobie rumu*

Co robicie w sylwestra? Bo przede mną dłuuuga noc przed kompem. Wink

Aurora

Przede mną też. I bunkrowanie się w pokoju przed młodszym bratem i dwiema młodszymi kuzynkami. Lovely.
I zamierzam ten czas spędzić oglądając "Torchwood" i pisząc. Taak. I może podwędzę martini - myślicie, że z liptonowską czerwoną herbatą będzie dobre...? Bo samo dla mnie przypomina w smaku flegaminę i to nie jest za dobre skojarzenie...

Noelle

Ja też domowo, pokojowo. Czy przed lapkiem - zależy od humoru starszyzny. Zawsze się znajdzie coś do roboty... Jeśli mnie najdzie, to pójdę na rynek na fajerwerki - chociaż, chyba raczej niet.

<musi jutro zanieść bratu pudło z komputerem do zakładu - ależ nie zepsuł, wszak samo się zepsuło>

Hekate

A ja idę do klubu studenckiego. Czyli, jak znam życie, średnia wieku będzie mocno gimnazjalna Wink

Ale co tam, mam to w dupie. Zamierzam zrobić z siebie idiotkę, taki mam tajny plan. Tańce i głupie gadki. Problem w tym, że towarzystwo mam mocno piwne (i szampanowe), i chyba sama będę musiała wytrąbić flaszkę wódy... Bo jak zaczne przesadzać z piwem, to impreza może się skończyć mało zabawnie, huhu.

Nastawienie - brak nastawienia. Jak mnie coś wkurzy, to równie dobrze mogę się bawić w ruinach zamku krzyżackiego. Generalnie wsio mi zwisa. Taki mam jakiś dziwny nastrój Wink

(obłąkańczy chyba!)

Ceres

Ech, ależ mnie napadł nostalgiczny nastrój... tak się dzieje zazwyczaj przy co smętniejszych szantach. Zawsze we mnie budzą jakąś taką... tęsknotę za przestrzenią. Za czymś, co zniknęło w ciągu ostatnich dwóch wieków, kiedy przestaliśmy żyć w świecie dziwnym i nieznanym, a zaczęliśmy w globalnej wiosce.

Człowiek ma w tej swojej egzystencji zawsze jakąś taką świadomość przemijania, i nie ma nic, czego bardziej bym w tych naszych czasach nie znosiła. Bo świat się zmienia każdego dnia, teraz bardziej niż kiedykolwiek, i wcale a wcale mi się to nie podoba. Ja się przywiązuję do miejsc i okoliczności. Czytałam dzisiaj sobie, a, tak dla kaprysu i przypomnienia, ostatni rozdział "Tajemniczego Ogrodu" Hodgson-Burnett, między innymi opisy różnych miejsc, które na początku XX wieku uznawano za piękne, i wiecie co? Kiedy myślę o tych miejscach, takich jakimi są obecnie, wcale nie stają mi przed oczyma piękne widoki - raczej atrakcje turystyczne, zdeptane przez setki tysięcy oglądaczy, którym bardziej zależy na pochwaleniu się wycieczką sąsiadom, niż zachwyceniu się czymś pięknym. I diabelnie mnie to przeraża.

Wątek przemijania jest zresztą nieznośnie obecny w wielu powieściach fantasy, zwłaszcza heroic fantasy, czego autentycznie nienawidzę. Nienawidzę, jak w książkach wymierają rasy, nawet te złe. Irytuje mnie sama myśl o tym, że w universum HP obie wojny z Voldemortem doprowadziły do wymarcia tylu starych rodów - choćby i nawet chodziło o Lestrange'ów.

*mina smerfa Marudy*

Nie cierpię przemijania.

Maggie

Też nie cierpię.
Słucham przy okazji Billy Joel'owego "Piano Man" i się że tak powiem, wstawiłam na nostalgicznie. (Ceres -Ty a bu!)
U mnie sylwester będzie w wykonaniu 2+1, czyli rodzice i ja. Zabawa, że ho-ho. Ewentualnie udam się na rynek pooglądać sztuczne ognie, chociaż ode mnie z ósmego, widać ogólnomiastowo Smile