Stare, zapomniane a może dla ciebie szczególne.

Aurora · Wysłany: Wto 17:32, 14 Mar 2006 Temat postu:

Ja się zastanawiam, czy w ogóle bym ISTNIAŁA, a jak tak, to już widzę oczami mej wyobraźni te wymiany uczniów między Japonią a Rzeszą, ach, ach... I ta komunistyczna konspira, achu, ach, kłik...
Naprawdę, mnie to natchnęło, hehe... Wink

Ceres · Wysłany: Wto 18:00, 14 Mar 2006 Temat postu:

Mnie chodziło o kapitalistyczno-monarchistyczną konspirę, ale póki nie działasz z ramienia Moskwy, można to jakoś pogodzić... do czasu uzyskania wolności.

Kira · Wysłany: Wto 18:44, 14 Mar 2006 Temat postu:

Nosz co za bezwstydny offtop! Wink

Osobiście dorzucam jeszcze ozdobne jajeczko a la Faberge, najcenniejszą rzecz w moim posiadaniu i notesik w którym spisuję wszelką przemawiającą i urzekającą mnie poezję.

Hec · Wysłany: Śro 11:16, 15 Mar 2006 Temat postu:

No nie wiem, dziewczyny, trochę mnie to zaskoczyło, ta cała wymiana nt Rzeszy. Konspira może i była\by fajna, ale ja jestem niznośnym patriotą i nie wyobrażam sobie życia bez prawdziwej Polski. Zresztą, walczyć o wolna Polskę teraz, kiedy jest teoretycznie wolna, to o wiele trudniejsze zadanie niż robić to , gdyby była częścią Rzeszy. I trzeba do tego o wiele więcej poświęcenia nie mówie, że odwagi.

Wracając do tematu- małe czerwone wydanie Manifestu komunistycznego(po maman, obowiazkowa lektura dla wszystkich studentów historii za jej czassów) ze wstępami do wszystkich państw europejskich, prawdziwe cudeńko. I niewielka, również cvzerwona, książeczka ze złotymi myślami Marksa i Engelsa, której aktualnie nigdzie nie moge znaleźć Sad

Zaheel · Wysłany: Sob 13:28, 18 Mar 2006 Temat postu:

Oj, ytakich przedmiotów to by siedużo znalazło. Na początek sznur malutkich, kolorowych koralików odziedziczony jeszcze po rodzicielu. Gdziekolwiek bym nie była zawsze mam na ręce koraliki. Jest jeszcze krzyż zrobiny z fioletowych kamyczków, z którym również się nie rozstaję.
Szczególny sentyment mam do ulubinych książek, stoja sobi grzecznie na półce otoczone najwizszą czcią i taraktowane jak świętość. Zresztą u mnie w domu książka zawsze odgrywała bardzo ważna rolę.

Remusek17 · Wysłany: Pią 15:17, 31 Mar 2006 Temat postu:

dla mnie wazne przedmioty to większośc mojej szuflady
niestety nie wszyscy to rozumieją Sad

a najbardziej cenny jest chyba Bastek- mój miś z dziecinstwa
chyba z niego nigdy nie wyrosnę......

Ceres · Wysłany: Pią 22:53, 31 Mar 2006 Temat postu:

Wiesz, Remus, ja na moją mamę krzyczę średnio raz w miesiącu, żeby moich śmieci nie wywalała. To znaczy reszta świata uważa je za śmieci, ja nie.

I koszmarny ze mnie chomik jeśli chodzi o papiery - mam jeszcze testy gimnazjalne i wszystkie zeszyty od Ig.

Remusek17

tylko raz w miesiącu? moja ma co sobotę natchnienie na sprzatanie
a jeśli chodzi o papiery trzymam wszystkie brudnopisy od 1kl podstawówki
całe 2 półki

Hec

Hehe, nie wiecie co mówicie- maman to taki pedant, że jeden okruszek w kuchni, powoduje lawinę generalnych porządków, łącznie z myciem okien i (gdybyśmy miały, to z pewnością...) trzepaniem dywanów. I to niezależnie od dnia tygodnia i pory roku.

Przypomniałam sobie jeszcze o moich pamietniczkach- pisałam od Ikl podstawówki do IV LO, ale potem zarzuciłam- teraz niesamowitą radość sprawia mi zagladanie do nich i czytanie tych wszystkich szalonych rozterek niemniej szalonej nastolatki- ubaw po pachy:)

Remusek17

własnie pamietniki
fajnie tak sobie poczytac i popatrzec jakie ja miałem dzieciece pismo w 1 klasie
i że wiekszosc moich problemów koncentrowała sie wokół pluszaków Razz

Hec

No, nie do konca, raczej egzystencjalne pytania w stulu:
"Czy Kev z Backstreet Boys mnie kocha? Czy zostanę kiedyś jego żoną?"
Hehe.I takie tam(-:

Hekate

Taaa, pamiętniki z dawnych lat, to jest kompletna paranoja na poprawę humoru. No i dzienniki podróży - chyba miałam do tego smykałkę. Zresztą dalej zabieram ze sobą notatnik jak gdzieś wyjeżdżam. To świetny porządkowacz myśli.

Remusek17

z podróży pisuje listy do nieistniejacych przyjaciół a potem rzucam je do szuflady
swietny odstresowywacz szczególnie że z dala od domu nie mam sie komu wygadać

Kira

To tak jak ja. Niby pisze się te listy do przyjaciółek, ale co mi z tego?

Ja swoich starych pamiętników nie jestem w stanie czytać, bo to jest masakra po prostu. W gimnazjum razem z dziewczynami wymyśliłyśmy, że nasza klasa to rosyjsko - niemiecka arystokracja i potworzyłyśmy małżeństwa między poszczególnymi ludźmi. Wszystko było dobrze, póki się towarzystwo nie zorientowało co i jak. Jedni zaczęli nas traktować jak ufoludy, inni śmiali się do rozpuku, "pary" zaczęły się kłócić o alimenty na wymyślone dzieci, a niektórzy chłopcy zaczęli mówić o sobie nawzajem "mój chłopak", "mój mąż", byle tylko nie obdarować ich jakąś "narzeczoną".

Jak sobie teraz pomyślę, że byłam jedną ze sprawczyń tej ogólnoklasowej schizy, to mam ochotę się zakopać w ogródku pod oknem Laughing

Trilby

A ja nigdy nie mialam pamiętnika i trochę żałuję. Ale każde próby kończą się fiaskiem Wink

Brudnopisy wychodzą znacznie lepiej, tudzież pisanie listów do Ziomów.